Het is weeral lang geleden dat ik heb geüpdatet in dit broeddagboek, maar eerst had het Colchester-alfabet prioriteit en daarna ben ik aan de examens begonnen. Zowel regelmatig posten als voldoende foto's hebben is gefaald voor deze reeks. Het zal dus de laatste jaargang zijn, maar nu ga ik koppig verderschrijven en de serie afmaken.
Het artikel gaat voornamelijk over mijn bezoek aan het Kikkerbos enkele weken geleden, dat werd gekenmerkt door geluiden, de terugkeer van enkele hoofdrolspelers van vorig jaar, en enkele momenten waarbij ik mijn ogen/oren niet geloofde. Ik weet niet alles exact meer, maar wat is opgevallen komt natuurlijk wel aan bod. We zijn alweer drie maanden ver, welkom terug in het broeddagboek.
Bijzonder deze week...
In het hoogseizoen hoor ik de kikkers van het Kikkerbos luidruchtig kwaken tot bij mij thuis, toch een paar honderd meter verder. Het heeft zijn naam dan ook niet gestolen. In de beek die de grote vijver met de rattenvijver verbindt, hoor ik nu de kikkers weer hard roepen. Ik kan er echter niet zo gemakkelijk meer bij, aangezien het gras op de weide te hoog staat.
Het dagboek van...
De meerkoeten:
Bij de grote vijver zoek ik natuurlijk naar koppel 2. Na even wachten zag ik ook hun nest. Mijn aandacht werd echter getrokken door iets anders. Een groepje van vier donkere en best grote dieren, waarvan de bovenkant boven water kwam. Ze zwommen in groep wat rond, zonder te letten op andere dieren, iedereen moest voor heen wijken. Ik wreef mijn ogen uit en bij nader inzien bleken het grote vissen te zijn, misschien karpers. Er waren ook enkelingen aan het zwemmen, misschien waren het er dus wel zes. De meerkoeten zorgden er maar gewoon voor dat ze zich uit de weg haastten, want een omwegje maken voor een vogel gingen deze vissen duidelijk niet.
Bij koppel 1 was er ook iets ongewoons aan de hand, iets pijnlijks. Hun nest was bezet door een schildpad. Je kent ze wel, die Noord-Amerikaanse schildpadjes die overal worden verkocht en vaak eindigen in een vijver. Je komt ze overal tegen tegenwoordig. Maar ze doen geen goed voor inheemse soorten. Ik zag even verder zelfs nog een schildpad. Vorig jaar zag ik er ook al, misschien zat er toen ook al één op een nest. Jammer alleszins, het zal toch geen positief effect hebben op het broedsel.
Bij koppel 3 telde ik, als ik het me goed herinner, slechts vier of vijf kuikens. Hopen maar dat de anderen goed verstopt zaten.
De eenden:
De kuikens bij de wilde eenden worden steeds algemener, maar de kuif- en krakeenden lijken het gebied nu helemaal verlaten te hebben. Misschien zie ik ze volgende winter wel terug.
De drie nijlganzenkuikens hebben nu al een verenkleed dat veel meer op dat van de ouders lijkt, ze zijn ook minder schuw. Als ik voorbij wandelde, gingen ze nog wel de rattenvijver in (ter hoogte van het nest van koppel 1), maar ze bleven gewoon rustig op korte afstand drijven. Jammer dat ik mijn fototoestel vergeten was, want het was ideaal om foto's te nemen.
De bosvogels:
Toen ik door de eerste bosstrook wandelde, hoorde ik een ongelofelijk geluid: een koekoek. Ik zag er hier nog nooit één, maar het geluid klonk écht als een koekoek. Uiteraard heb ik geprobeerd om de vogel te spotten voor de zekerheid, maar dat is niet gelukt. Ik hoorde het een aantal keer, maar ik heb de vogel uiteindelijk niet kunnen zien.
Op de vijver zag ik nog eens een dodaars. In de aanwezigheid van de kuif- en krakeenden vertoonde hij zich amper, maar nu zag ik hem weer op de grote vijver.
En ook bijzonder: toen ik even het kanaal was overgestoken om naar watervogels te kijken, zag ik op de terugweg vanop de brug een ijsvogel over het kanaal vliegen. Er zit er dus nog eentje. Hij vloog naar een bosstrook waar de beek in het kanaal uitkomt die aan de vijver van koppel 3 vertrekt. Uiteraard ging ik kijken of ik hem nog kon zien, maar ik had geen succes. Wel moest ik langs de vaart tussen de ganzen gaan, en daar beleef je altijd iets mee.
De tuin, een seizoen lang
Nu de mussenjongen zijn uitgevlogen, zie je ze soms wachten in een boom, terwijl de moeder af en aan vliegt met voedsel. Op ons gazon wordt de laatste dagen uitzonderlijk veer gescharreld door vogels, zoals een hele vlucht spreeuwen en de houtduiven. Huismussen natuurlijk ook. Het is aandoenlijk om een jong te zien dat een volwassen vogel achterna hupt en tsjilpt om een hapje te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten